#Natascha

Na 35 jaar eindelijk gelukkig

Wie mij drie jaar geleden zou zeggen dat ik vandaag gelukkig zou zijn, had ik voor gek verklaard. Een paar jaar daarvoor heb ik een burn-out gehad, was ik van baan gewisseld en besloot ik alleen te gaan wonen.


Jaren geleden was ik nog samen met mijn ex. Die relatie verliep niet helemaal zoals het hoorde (en dan zeg ik het heel netjes) en ik was dan ook gedurende de jaren uitgeput geraakt en zeer depressief geworden. Toen het op mijn werk ook niet meer liep zoals ik wilde, ging het goed mis met mij; ik kreeg een burn-out. 

Toen ik eindelijk een beetje uit mijn burn-out kwam, begon ik mijn leven op een rijtje te zetten. Eerst zocht ik een andere baan. Dat was niet zo heel lastig en op de nieuwe plek vond ik mijn draai al snel. Ik voelde mij helemaal thuis in het isk-wereldje. Het was heerlijk om eindelijk mijn creativiteit kwijt te kunnen en dat ik leerde kijken naar de 'leer-honger' van de leerlingen. Het is een ontzettend dankbaar beroep.

Toen mijn werkplek een beetje stabiel leek te zijn, besloot ik de volgende grote stap te zetten. Ik brak voorgoed de relatie en ging op zoek naar mijn eigen huisje. Helaas duurde het even voor ik een huisje vond die ik geschikt vond en die ik ook nog eens kon betalen, dat betekende voor mij dat ik nog even onder een dak moest wonen met mijn ex. Ideaal was het zeker niet, maar het was even niet anders. 
Vlak voor de zomervakantie van 2016 kreeg ik het goede nieuws dat ik kon tekenen voor mijn nieuwe huisje en ontving de sleutels. Ik was dolblij; eindelijk begon mijn leven weer ergens op te lijken. Ik ging elk vrij uurtje druk aan het werk in mijn nieuwe huisje en kreeg er ook veel hulp bij. Wat voelde het fijn om zo veel mensen om je heen te hebben die zo graag iets voor je willen doen.

Ik zat midden in de verbouwing toen ik mijn huidige man leerde kennen. Vanaf het eerste woord die wij met elkaar uitwisselden, was het raak. En niet veel later was het weer 'raak', ik was zwanger. Het was eerst wel een beetje spannend, maar het voelde zo goed tussen ons dat we ervoor gingen. Daar ben ik heel dankbaar voor, want ik ben namelijk nog nooit zo gelukkig geweest als dat ik vandaag de dag ben.

Mijn oude leven ligt dus volledig achter mij. Ik woon ver van waar ik eerst woonde, ik heb even geen baan (wegens oververmoeidheid, maar dat is weer een heel ander verhaal), mijn huisje is verkocht, ik heb ineens een heel gezin en heb een man die mij begrijpt en mij accepteert en respecteert zoals ik ben...sterker nog, hij schijnt het zelfs leuk te vinden hoe ik ben. Ondertussen schrijf ik wat van mij af en maak ik allerlei dingen voor mijn gezin…als soort van therapie tegen de oververmoeidheid. Dit doe ik op ‘Mijn mama momenten’.
Dankzij mijn lieve man voelde ik mij na 35 jaar eindelijk compleet en voelde ik dat dit het leven is wat eigenlijk voor mij bestemd was. En dat maakt mij de meest gelukkige vrouw ter wereld…wie had dat nog gedacht.
Klik hier voor mijn blog. 

Een reactie posten