Lieve mama


Ik wilde doen alsof ik het was vergeten om je daarna te verrassen op een dag die niet bestempeld wordt als moederdag, maar de bloemen op de tafel en die hele reeks aan foto's van mama's met hun kinderen op Instagram verpestte het plan. Want welke mama wil er nu uitblijven op moederdag? Zelfs niet de mama's die het keer op keer commerciële onzin noemen lijkt mij. Daarom lieve mama, is hier een briefje.

Lieve mama, het spijt mij. Het spijt mij dat ik niet altijd de dochter ben die je hoopte te hebben, maar dat ik er eentje ben geworden met een zee aan kronkels. Dat we zo vaak tegen elkaar roepen wanneer alles even te veel wordt. Dat ik je niet vaak genoeg laat zien dat ik dankbaar ben dat jij mijn mama bent maar vooral voor het feit dat ik niet vaak genoeg vertel hoe graag ik je wel niet zie.

Al bijna 18 jaar weet ik je keer op keer te irriteren met alle kronkels in mijn hoofd. Kronkels die mij heel veel pijn doen, kronkels die mij meer dan dat ik zou willen een gevoel geven van onmacht, angst en verdriet. Kronkels die ik dan op jou af reageer. Zo veel kronkels, zo veel pijn en zo veel onmacht die keer op keer weer tussen ons komen te staan en toch, toch blijf jij je geduld bewaren. Toch blijf jij voor mij zorgen en mij graag zien.

Bedankt lieve mama, voor alles. Voor de fouten die je maakte, voor de fouten die je niet maakte, voor onze gigantisch lange gesprekken op woensdagmiddagen en voor hoe graag je me ziet. Bedankt, want zonder dat alles was ik nu niet geweest wie ik vandaag ben.

Lieve mama, geen woorden weten te beschrijven wat jij voor mij betekent. Daarom wil ik gewoon dat je weet dat je echt HEEL veel voor mij betekent. Zelfs op momenten waarop het lijkt dat dat niet zo is en vooral op momenten dat ik weer niet weet wat ik aan het doen ben en begin te roepen dat ik je haat.

Ik wou dat ik dat laatste niet deed. Dat ik gewoon een dochter kon zijn die niet ziek was en die ieder uur van het jaar wist wat ze aan het doen was. Ik wou dat ik een dochter kon zijn zonder kronkels en daarom heb jij mij sterk gemaakt. Want voor jou probeer ik weer iedere dag te vechten tegen alle kronkels.

Lieve mama, bedankt voor alles. Ik zie je graag.

5 opmerkingen

  1. heeee wacht eens, normaal zijn bestaat niet denk ik, of dat geloof ik toch niet alleszins. iedereen heeft kronkels, niemand is perfect. perfectie is niet iets waar je naar mag willen streven, maar menselijkheid. gewoon zijn wie je bent. anderen aanvaarden, maar vooral jezelf. echt. amber, ik ben er zeker van dat je mama van je houdt om wie je bent. je hoeft niet zo streng voor jezelf te zijn, uiteindelijk doen we ook maar wat in dit leven he xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig dat ik ook niet vind dat ik perfect moet zijn. Ik had het vooral over de psychische kronkels die vooral negatieve dingen veroorzaken. Ik hou van mezelf, van wie ik nu ben, het lichaam waarin ik woon en zo veel meer. Maar die psychische kronkels zijn gewoon echt zo'n grote last.

      Perfectie bestaat niet inderdaad, want zoals Kant ooit zei, het sublieme is altijd imperfect.

      Verwijderen
  2. Wat een onwijs mooi artikel zeg. En zoals Louvette ook zegt, niemand is perfect. Zou ook best saai worden vind je ook niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat lief! En jaaa, stel je voor. Mensen die alleen maar hetzelfde zijn. JAKKES! Haha <3

      Verwijderen
  3. zo mooi beschreven, ik weet zeker dat je mama keiveel van u houdt, ookal uiten jullie dat misschien niet altijd. <33

    BeantwoordenVerwijderen