Opgroeien in de wereld van het internet, het altijd bereikbaar moeten zijn, het niet vergeten om je sociale media vaak genoeg te updaten en ja al dat andere dat je allemaal per se moet doen online om er bij te horen. Laten we eerlijk zijn, het is verschrikkelijk vermoeiend en toch voelen we ons allemaal verplicht om overal waar we gaan een gsm aan ons hand gelijmd te hebben. Is het dan echt zo erg om in deze eeuw eens niet bereikbaar te zijn? Ik testte het eens uit.
Halsoverkop besliste ik afgelopen zondag (8december) dat ik maandag een no phone day zou gaan houden. Ik stuurde een paar mensen wat berichten om hen te vertellen dat ik niet bereikbaar zou zijn en een nummer door te geven voor moesten er serieuze noodgevallen zijn waar ze mij voor nodig hadden (just in case, want zo ben ik) en dan ging om 00.00 mijn gsm uit.
De eerste struggle ontstond al een paar uur later toen ik ergens in de loop van de nacht wakker werd en niet kon kijken hoe laat het was. Om een of andere reden word ik daar 's nachts onrustig van, maar kijk ik overdag echt nauwelijks op de klok.
Eenmaal écht wakker, was het ook heel raar om er niet meteen mijn Instagram bij te pakken, maar wel op een leuke manier. In plaats van nog een uur in bed te liggen en te scrollen door Insta stond ik op en deed ik iets anders. Ik begon een artikel te schrijven... en daar was dan probleem twee. Ik kon geen foto's bewerken zonder telefoon. Om die reden moest ik beginnen schuiven in mijn agenda en wisselde ik twee artikels van week zodat ik geen foto's moest bewerken.
Hierna bladerde ik wat door een tijdschrift en werd ik zenuwachtig dat ik niet optimaal aan mijn blogs kon werken. Dus ging ik kwestie van afleiding Sims spelen tot een van mijn poppetjes opeens beviel van een drieling (nee, daar heb ik geen cheats voor gebruikt) en ik geen zin had om het hele huis te verbouwen om al die wiegjes er in te krijgen. Dan maar wat klooien met mijn agenda en een beetje proberen lezen.
Ook dat verliep lastig, want mijn hoofd zat echt te vol met dingen die ik wilde doen waar ik mijn gsm voor nodig had. Het was toen ook dat ik besefte dat ik echt niet moest besluiten om offline te gaan tijdens deze periode van het jaar, dus besloot ik dat ik om 20uur mijn gsm weer zou aanzetten.
Nu lijkt het wel of ik mijn telefoon en het bereikbaar zijn de hele dag gemist heb, maar dat was eigenlijk niet het geval. Ik vond het fantastisch dat ik niet de hele tijd op berichtjes moest antwoorden en gewoon even alleen aan mijn gedoe moest denken en niet ook nog aan dat van een ander. Niet dat ik mijn vrienden niet graag zie en ze niet wil helpen met dingen, maar ja, soms heb je gewoon even geen zin om te antwoorden, right?
Het is daarom ook dat ik denk dat ik het later, wanneer het geen blogmas is en ik zo slim geweest ben om mijn foto's van tevoren te bewerken, nog eens wil proberen. Misschien wel grootser ook, want het lijkt mij super leuk om eens van alles te gaan doen en mijn gsm eens thuis te laten of zo.
Deze poging was dus duidelijk geen succes, maar dat neemt niet weg dat ik het jammer vind dat we met zen alle zo verslaafd zijn geraakt aan onze telefoons. Je gaat hier in 2020 100% zeker meer over lezen, want ik wil in 2020 echt wat doen aan die telefoonverslaving en natuurlijk neem ik jullie dan weer mee in dat avontuur.
De eerste struggle ontstond al een paar uur later toen ik ergens in de loop van de nacht wakker werd en niet kon kijken hoe laat het was. Om een of andere reden word ik daar 's nachts onrustig van, maar kijk ik overdag echt nauwelijks op de klok.
Eenmaal écht wakker, was het ook heel raar om er niet meteen mijn Instagram bij te pakken, maar wel op een leuke manier. In plaats van nog een uur in bed te liggen en te scrollen door Insta stond ik op en deed ik iets anders. Ik begon een artikel te schrijven... en daar was dan probleem twee. Ik kon geen foto's bewerken zonder telefoon. Om die reden moest ik beginnen schuiven in mijn agenda en wisselde ik twee artikels van week zodat ik geen foto's moest bewerken.
Hierna bladerde ik wat door een tijdschrift en werd ik zenuwachtig dat ik niet optimaal aan mijn blogs kon werken. Dus ging ik kwestie van afleiding Sims spelen tot een van mijn poppetjes opeens beviel van een drieling (nee, daar heb ik geen cheats voor gebruikt) en ik geen zin had om het hele huis te verbouwen om al die wiegjes er in te krijgen. Dan maar wat klooien met mijn agenda en een beetje proberen lezen.
Ook dat verliep lastig, want mijn hoofd zat echt te vol met dingen die ik wilde doen waar ik mijn gsm voor nodig had. Het was toen ook dat ik besefte dat ik echt niet moest besluiten om offline te gaan tijdens deze periode van het jaar, dus besloot ik dat ik om 20uur mijn gsm weer zou aanzetten.
Nu lijkt het wel of ik mijn telefoon en het bereikbaar zijn de hele dag gemist heb, maar dat was eigenlijk niet het geval. Ik vond het fantastisch dat ik niet de hele tijd op berichtjes moest antwoorden en gewoon even alleen aan mijn gedoe moest denken en niet ook nog aan dat van een ander. Niet dat ik mijn vrienden niet graag zie en ze niet wil helpen met dingen, maar ja, soms heb je gewoon even geen zin om te antwoorden, right?
Het is daarom ook dat ik denk dat ik het later, wanneer het geen blogmas is en ik zo slim geweest ben om mijn foto's van tevoren te bewerken, nog eens wil proberen. Misschien wel grootser ook, want het lijkt mij super leuk om eens van alles te gaan doen en mijn gsm eens thuis te laten of zo.
Deze poging was dus duidelijk geen succes, maar dat neemt niet weg dat ik het jammer vind dat we met zen alle zo verslaafd zijn geraakt aan onze telefoons. Je gaat hier in 2020 100% zeker meer over lezen, want ik wil in 2020 echt wat doen aan die telefoonverslaving en natuurlijk neem ik jullie dan weer mee in dat avontuur.
Heb jij een dag in de week waarop je telefoon de hele dag uitstaat?
Een reactie posten