#Louise

Mijn geluk
Ik herinner het me nog goed, Floor (7)  was nog niet geboren. Ik bleef alleen thuis met mama, Manuel (10) en Johanna (13) zouden naar de winkel gaan. “Ik ga niet mee, dan kan ik eindelijk eens alleen spelen” had ik toen staan zeggen. Nog geen seconde waren ze weg geweest en ik verveelde me al. Ik kon geen verstoppertje spelen, ook geen gezelschapspel, maar ik wou niet toegeven dat ik me verveelde. Ik besloot om te tekenen, maar ook dat was leuker geweest met Johanna erbij. De tijd ging maar niet voorbij, het leek wel alsof ze eeuwenlang naar de winkel gingen.



Toen kwamen ze eindelijk thuis. Ik was zo blij, ik wilde weten wat ze gedaan hadden, wat ik gemist had. Ik wilde met ze spelen, de hele tijd. En god, wat was ik gelukkig.



Ik geef het veel te weinig toe, hoeveel ik van die ettertjes hou, hoeveel ik om hen geef, hoeveel geluk ze mij opbrengen.





2 opmerkingen

  1. Awww dit is ontzettend lief! Ik vergeet ook af en toe hoe veel ik van mijn broertjes hou, en merk het weer als ik ze een tijdje niet zie! <3
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen