Een teken van leven

*Zucht* Daar gaan we weer, mijn briefje vol redenen die mijn ooh zoveelste afwezigheid gaat verklaren. Laten we maar met de deur in huis vallen. Ik had er gewoon echt geen zin in de afgelopen maand. Het is niet dat ik mij slecht voelde of dat het kwam door een dip, nee, ik had er gewoon echt even geen zin in. 

Maar goed, laat ik even vertellen waar ik de afgelopen weken mee bezig ben geweest. 

16 years on this planet

Eind september was het mijn verjaardag en werd ik eindelijk 16. Het was een dag waarin ik dingen heb geleerd en waarin dingen zijn duidelijk geworden. Hoewel ik die dag ook enorm veel tranen heb gelaten, ben ik toch wel erg blij dat ik dan eindelijk 16 ben. 16 worden was altijd al een kleine meisjes droom, maar nu ik 16 voel ik me toch niet echt anders, maar toch ook weer wel. Ik begin stap voor stap dingen te leren en kijk meer en meer op een andere manier naar bepaalde situaties, natuurlijk is dit nog allemaal heel moeilijk en kun je die stappen beter baby stapjes noemen, ik merk gewoon dat het beter gaat met mezelf en als anderen dat niet willen zien, so be it.

Amber doet aan sporten

Tijdens de eerste schooldag wordt er vaak gevraagd wat je hobby's zijn of wat je van sport doet. Mijn antwoord op die vraag is dan: 'Ik sport niet.' Dit om volgende reden. 

Het was de tweede les Lo (12/09). Grappend zei ik tegen Mirte dat ik die les zou vallen waarop we beide begonnen te lachen. Je raad het al, nog geen 10minuten later lag ik op de grond. Ik stond op en voelde de ergste pijn die ik ooit in mijn leven had gevoeld (zelfs mijn pols breken was zo erg niet). De rest van de week ging de pijn op en af en de volgende les Lo dacht ik gewoon weer mee te kunnen doen, maar daar was hij weer, die pijn. 2 dokters bezoeken en een MRI-scan later zat ik afgelopen woensdag voor de 3de keer bij de dokter. Resultaat: Nog steeds veel pijn en een ontsteking op een bot in mijn knie en nog eens 4 weken (bovenop de 4 weken die ik al had gekregen) geen Lo en zo veel mogelijk rust. Conclusie: Amber en sporten werkt niet samen. 

Donkerlicht 

Donkerlicht is een verhaal dat ik aan het schrijven ben op mijn tweede blog. Je kan er nu het eerste hoofdstuk lezen of je kan hier klikken. Het hele punt van het verhaal is dat ik jullie niet ga vertellen waar het over gaat, zo komen jullie te snel achter het eigenlijke plot en dat is niet de bedoeling. Laat dus vooral in de reacties achter wat jij denkt dat er achter en let heel goed op details is alles wat ik hier nu nog over heb te zeggen. 

Blog

Dat ik geen zin had om te bloggen wil niet zeggen dat ik niet bezig ben geweest met mijn blog. Ik heb nog meer ideetjes verzameld en begin steeds meer een beeld te krijgen van hoe ik het allemaal wil gaan doen, natuurlijk moet alles wel nog uitgewerkt worden, maar we komen er wel. Baby stapjes, weet je nog?

We are staying in Paris 

24/10 vertrekken wij voor 3 nachten op school uitstap naar Parijs. De eerste en laatste keer dat ik in Parijs was, was ik geloof ik 9, maar van die trip kan ik mij niet al te veel meer herinneren. Het beloofd een leerrijke, vermoeiende, pijnlijke en spannende trip te worden,  ik heb er echt enorm veel zin in. Parijs gaat het begin worden van al het mooie dat ik nog van de wereld ga zien en dat maakt die uitstap toch nog net wat bijzonderder. 

Dit was dus weer even een teken van leven, een update over de dingen waar ik mee bezig ben (geweest) en vast niet het laatste berichtje vol excuses dat ik jullie nog zal schrijven. 

Hoe gaat het nu met jullie?